De fraude met de VISAkaart in Asië

De titel voorspelt niet veel goeds & het was ook even schrikken toen ik een berichtje van Atos Worldline op mijn voicemail terugvond: "Mevrouw Baens, wij denken dat er gefraudeerd werd met uw VISA kaart, kan u mij zo snel mogelijk terugbellen". Het uurverschil van 6u maakte dat ik de volgende dag pas kon terugbellen. Blijkbaar had de ene of andere Asiaat het nodig gevonden om mijn VISA kaart gegevens te noteren en verrichtingen uit te voeren op het internet in HongKong, Amerika & Zuid-Afrika... Lang leve het programma dat deze screenings dagelijks uitvoert zou ik zo zeggen. Anyway, VISA kaart geblokkeerd natuurlijk & de verrichtingen die niet door mij gebeurden worden vergoed. Een klantendienst om "U" tegen te zeggen als je het mij vraagt! 

Na de tempels in Bangkok, werden we tijdens onze doorreis naar het Noorden nog verblijd met 101 tempels, ruïnes, Boeddha's etc. Hieronder een paar prachtexemplaren. Het "Efteling"gevoel blijft zeer hoog in dit land! Mijn persoonlijke favoriet is toch wel de Wat Rongkung die we helaas op onze enige regenachtige dag bezochten. Het lijkt echt wel een witte ijstempel. Deze tempel is een complex van 9 tempels waarvan er op dit moment 3 afgewerkt zijn, de andere 6 zijn nog in opbouw en worden afgewerkt volgens de giften van de bezoekers. De ontwerper van deze tempel zal zijn kunstwerk waarschijnlijk nooit volledig afgewerkt zien vermits de schatting is dat deze pas binnen 50 jaar volledig klaar zal zijn (op basis van de gemiddelde aantal giften per jaar). 

 

De laaste dagen van onze reis verbleven we in een prachtig strandhotel in Pattaya. Pattaya is te vergelijken met het Belgische Blankenberge, alleen nog een beetje marginaler... 

Hier vind je een staaltje: 

- oude lelijke Westerse mannen op zoek of reeds samen met een jonge Thaise

- strip-tenten & karaokebars met paaldanseressen

- jonge kerels op straat met ontblote bovenlijven (en het gaat hier niet om afgetrainde bodies helaas)

Kortom, ik zou het de stad van de wansmaak durven noemen... 

Gelukkig was er in ons hotel van dat alles niet veel te bespeuren en konden we genieten van een cocktail aan het zwembad met een heerlijk zonnetje ons voorbereidend op de terugkeer naar België

Het reizen is geweldig, maar in alle eerlijkheid ben ik ook heel blij dat ik de kerstdagen bij de familie mag doorbrengen. Kerstfeest bij de bomma, een dikke knuffel van mijn liefste schat Brittje, some quality time met mijn geweldige zusje & enkele bijbabbel-momenten met de vriendinnen! 

Vanaf 28 december spring ik terug in het vliegtuig richting Australië voor een spetterend eindejaar in Melbourne! See you soon! 

Thailand - De foute party @ the River Kwai

December is een geweldige tijd van het jaar voor Thailand, zij noemen het winter, wij genieten hier van 25 graden en meer met vrij weinig vochtigheid - Z-A-L-I-G! Als ik aan de vriestemperaturen in België denk, prijs ik mezelf zeer gelukkig dat ik hier mag zijn in het gezelschap van mijn topfriend Miek! 

Het concept deze keer is een groepsreis. Wat betekent dit voor mij: weinig opzoekwerk, geen geregel, geen Lonely Planet maar just sit back & relax... Toch werd het mij vrij snel duidelijk dat ik niet meer helemaal in de wieg ben gelegd voor dit concept wegens: 

- vrijwel enkel 50+ ers in de groep 

- een 50+ dagtempo

- eten in buffetvorm (dat steeds herhaald wordt)

- ...

Maar desalniettemin geniet ik enorm van mijn privé gezelschap met leuke babbels, codetaal & eigenzinnige humor! 

Onze Thaise gids "Tamasak" is wel helemaal top! Hij is zo schattig dat ik hem zou willen inpakken & meenemen naar België als het even kon. Altijd zeer bezorgd over Nanschi en Miek, waakt hij over onze aanwezigheid in de bus, onze koffers en andere dingen.  

De tempels hier in Thailand doen me denken aan de Efteling, heel kleurrijk, voor sommigen misschien wat kitscherig, but I love it! Het Koninklijk Paleis in Bangkok is écht een pareltje! 

  

De koning wordt hier trouwens verafgod (en dat is nog licht uitgedrukt), sinds de verjaardag van de koning op 5 december ook geen rellen meer in de hoofdstad. Aan elke tempel, winkel, straathoek vind je een portret van deze (ondertussen oude) man. De gele vlaggetjes wapperen overal en wijzen ook op het symbool "de koning". Moeilijk voor ons als Belgen om te denken dat wij Albert (in de vroegere tijd) of onze Filip (Ohja, nu ist Philippe) zouden verafgoden... I would rather throw up denk ik! ;-) 

Maar gisterenavond waren we getuigen van een waar  feestje op de River Kwai. Tegen 19u stapten we op een vlot waarop een restaurant stond, we werden voortgetrokken op de rivier door een bootje. Na het eten vonden de Thai'en dat er wel een feestje mocht starten... Ik bespaar u de details en verblij u met een (oh-zo) fout fragmentje van het "dansuurtje" voor 50+ (lol) 

http://www.youtube.com/watch?v=rtFU7FqpN94&feature=em-upload_owner#action=share

My first yoga lesson: Acrobatic Yoga?!

  Na de tempels en rijstvelden in het zuiden, reden we noordwaarts richting Lovina. We verbleven bij een Nederlander die 12 jaar geleden 2 villa's bouwde in Kalibukbuk, waar hij (ondertussen gepensioneerd) met zijn Balinese vrouw en kind woont. De noordkust is veel minder toeristisch, waardoor een pak aangenamer vertoeven. De volgende morgen maakten we een Dolphin Watching tour. De kapitein kwam ons om 5u45 ophalen aan het hotel, om tegen 6u het bootje (zie hieronder) in te stappen de kalme zee op in het ochtendgloren. Voor degenen die mij kennen weten dat ik in België nooit één voet uit bed zet voor 8u15 (zelfs niet op werkdagen), ik ben gewoon geen "ochtendmens", ook geen "avondmens" eigenlijk, want tegen 22u30 lig ik meestal in mijn bed. -> ik heb gewoon véél slaap nodig!  Ik denk dat ik in de laatste weken al meer voor de heilige tijd ben opgestaan dan in heel 2013... Maar I have to admit: voor wat dolfijn-spotten, sta ik graag om 5u30 op! Al heeft het wel geduurd tot het laatste half uur, voordat deze beestjes tevoorschijnkwamen. Ze zo zien in hun eigen habitat was prachtig. 

De dag erna weer vroeg uit de veren voor een tocht van een aantal uur door de bergen naar Bali's bekendste vulkanen Mount Batur & Mount Agung. Alsook de grootste en meest bekende tempel Besakih

  

  

Ondertussen aangekomen in Ubud. Really my kind of city! We hebben een geweldig hotel (Tegal Sari), dat zicht heeft op de rijstvelden & aan de voorkant uitkomt op één van de winkelstraten. The Yoga Barn & de beste Spa op 100m afstand. Wat wil een vrouw nog meer? 

Toen ik besliste om naar Bali te komen, vond ik dat ik mezelf wel eens mocht introduceren in het hele Yoga gebeuren. Want alle celebreties doen tegenwoordig yoga, dus slecht voor de body kan dat dan toch niet zijn?! Direct een 4 dagenpas (de tijd die me hier nog rest) en we beginnen met de Acro-Yoga (want dat is de enige class die op zondag een level 1 niveau heeft). Ffkes tussendoor: wat doen al die HOT guys in de yoga lessen? Lijkt precies op een verzwegen oord voor knappe afgetrainde kerels (al dan niet in strak shortje)! Das al pluspunt nr 1 om mee te beginnen! Anyway back to the ACRO yoga. Das dus blijkbaar iets acrobatisch (maar dat had u uit de naam misschien al wel kunnen opmaken). Awel, we begonnen vandaag met de "Bird". Ja hoor, dit klonk niet echt "gewoontjes" voor de yoga-leek in mij. Bird = vliegen of zoiets (anders noem je zo een pose toch eerder "cat" of "dog" als het al naar een dier vernoemd moet worden). Met een welverdiende fierheid, mag ik u zeggen dat ik de "bird" onder de knie heb, en voor degenen die nog niet weten wat het is, heb ik een fotootje opgezocht (ik kon terwijl -> base of flying position - I did both! helaas geen kiekje nemen)

 

Morgen gaan we heel blij en enthousiast naar de tweede les: "Intro to yoga" -> die intro heb ik vandaag alvast niet gemist! ;-) En ik denk dat het yoga verhaal niet in Bali zal stoppen voor mij. I like! 

Verder geniet ik van de rust & de balinese massages de komende dagen (en de yoga natuurlijk). 

Van de Nasi Lemak in Penang naar de Heiligverklaring op Bali

In Maleisië nog genoten van de stad Georgetown, op het schiereiland Penang. Penang wordt ook wel eens de culinaire stad genoemd... met recht & reden! Het eten werd weer "eetbaar"! Ik zou het geen Peter Goossens, Sergio Herman of Jeroen Meus willen noemen, maar ik werd er alleszins niet ziek van :-) My favourite vind je hieronder terug: Nasi Lemak! Het aantal tempels terug te vinden in deze stad is ontelbaar. Hier staat de moskee naast de katholieke kerk, naast de chinese tempel, naast de Birmaanse, naast de Hindu en de Budistische tempel. Deze kakafonie van mensen vind je ook terug in deze stad, maar gezellig is het er absoluut wel! 

 

 

En dan op naar Bali! De hippe Lowcost maatschappij van Air Asia verzorgde de vlucht van Kuala Lumpur naar Denpasar. Met een half uurtje vertraging mochten we boarden.... allé ja, de deur werd geopend naar de Tarmak & dan mocht je zelf op zoek naar F75 waar je vliegtuig stond?!? Eender welk ander vliegtuig naar keuze had je ook kunnen boarden als je hier zin in had :-) 

Na een dagje rust, beslisten Tom en ik om een wagen te huren. Ook hier weer aan de linkse kant van de weg rijden. Ik dacht dit na Zuid-Afrika nooit meer te hoeven doen. Doch hier is het links rijden geen probleem... Wel de complete CHAOS op de weg! Langs alle kanten word je voorbijgeschoten door ontelbare scooters. De gemiddelde snelheid op dit eiland is 35km/u, en voor degenen die mij kennen is dit LOW under my speed limit! Na 2u kwamen we aan bij Tempel van Uluwatu op het Zuidelijkste punt van het eiland. 

 

Tanah Lot was vandaag onze bestemming. Deze zeetempel is één van de meest bezochte in Bali. Helaas zijn het een beetje sombere kiekjes geworden door de regen :-) Doch, sinds vandaag ben ik een beetje "heilig" verklaard, ik dronk van het heilige water & werd gestempeld met rijst & gedecoreerd met een bloem :-) 

Vermits onze GPS niet van topkwaliteit is, verdwaalden we vandaag ook nog enige uurtjes tussen de rijstvelden (die het verdwalen het natuurlijk wel de moeite waard maakte). 

 

 

I release: the number one diet in Malaysia!

Vanuit Kuala Lumpur een dagje naar Melakka, als je de reistijd telt, is dit goed zot -> taxi naar busstation, bus naar Melakka busstation, bus naar Melakka Centrum - heenweg goed voor 3u, terugweg goed voor 5u -> dus 8u reistijd & 3 uurtjes ter plaatse. Maar genoeg om de hotspots te spotten! Veel chinatown... I don't like so much. Maar geweldig plein waar ik uren kan vertoeven, kijkend naar de artiesten (tekenaars, dansers, muzikanten). Het is ook daar al wachtend op mijn bus, dat ik een speciale man ontmoette (neen, not the man of my life ;-) ). Deze man was 67 jaar oud, woonde in Melakka en zat samen met mij op het muurtje, met zijn voeten leundend op zijn fiets vroeg hij me dichterbij te komen zitten & we chitchatten een beetje over de alledaagse dingen. Hij straalde ook ontzettend veel rust uit, deze man. Toen het Redbul team in de Redbul wagon voorbij kwam, snelde deze man zich recht en haalde voor mij en hem een gratis blikje Redbul. Pas toen hij opstond, zag ik dat hij zwaar vervormde benen had en moeilijk liep. But it didn't matter, de stralende ogen toen hij mij het blikje overhandigde waren goud waard! Het lege blikje mocht ik in zijn fietsmandje leggen. Zo zaten we naast elkaar, luisterend naar de muziek, beiden wuivend naar de voorbijrollende gehandicaptengroep, kijkend naar het verkeer op  het plein. Toen mijn bus kwam, namen we afscheid. Ik stapte in de bus en plaatste me zodat ik nog 1x kon zwaaien naar deze man, met veel dankbaarheid. 

Tijd voor 2 dagen Cameron Highlands. Eerst een dagje relaxen op een terrasje met een zalige Ice Coffee, om dag 2 erin te vliegen. 5u trekking in de Maleisische jungle gevolgd door een bezoek aan de thee-plantage. Onze gids Jason was écht top! "It's one of the easiest walks" he said in the morning. Na het eerste half uur begon mijn ego heel hard te lachen met mijn erbarmelijke conditie. 2 uur klimmen in 30 graden op onaangelegde paden.... Iedere 10 min probeerde ik hem iets te vragen, omdat hij dan weer even stopte (en ik terug op adem kon komen...) :-) gelukkig werkten mijn teammembers goed mee in het vragen stellen. 20 min rust op de top & dan 2,5u afdaling door de boomstronken, de modder & de gladde leemgrond... De spierpijn die ik vandaag (1 dag later voel, is niet te beschrijven - beter dan 10u fitness I'm sure). Nadien de spectaculaire landschappen van de theeplantage om alles weer goed te maken! I loved it! 

Maar nu, the number one diet! Ik heb het gevonden! Het enige dat je nodig hebt is een ticket naar Maleisië! The food here is horrible! Maleisische keuken is een combinatie van Chinees, Indisch, Marrokaans, Thais, ... anyway, I don't like!!!! Zoals iedereen mij aanraadde, probeer ik vlees te mijden. Toen ik toch eens "beef" bestelde, leek het net alsof ik "hond" voorgeschoteld kreeg... ik verkoos enkel de "het leek op puree" op te eten & de rekening te betalen.... Goedkoop is het voedsel hier wel, voor 5 tot 7 euro heb je hier wel een heel menu! Zoals ik dus al zei, gaat bij de aflevering van de bestelde maaltijd (9 van de 10 weet je zelfs niet wat je besteld hebt...) mijn honger stante pede over naar complete walging & zo gaat er dus niet veel door mijn keel. Iedere dag motiveer ik mezelf om deze keuken te blijven proberen, maar iedere dag klop ik mezelf weer voor het hoofd dat ik geen Mac Do, Subway, of andere Westerse keten ben binnengestapt... Dusja, kilo's will go down defenitely!

Up to Asia

32 uur was de volledige reistijd, en bij deze... Never again! In het begin ben je nog opperbest vrolijk, maar na een tijdje komt het humeurige ego toch een kijkje nemen. Mijn nieuwe regel luidt dan ook, neem geen vliegtuig meer waar er groepsreizen op aanwezig zijn! Het feit dat zij "in groep" reizen wil zeggen dat ze het reizen niet gewoon zijn:

1/ als ze een papiertje uitdelen om in te vullen tegen dat het vliegtuig landt, ga dan niet allemaal ineens direct rechtstaan om je pen uit het bagageruim te halen - de vlucht duurt immers nog 6 uur!

2/ het is niet nodig om bij de lunch een rode wijn én een whisky cola te bestellen, doet u dit thuis ook iedere dag bij uw middagmaal? 

3/ begin niet te zagen dat je koffer waarschijnlijk verloren is gegaan als de band nog aan het rollen is... Rollende band = nog niet alle koffers zijn gepasseerd. 

Met andere woorden: bestaat Reizen voor Dummies al? ;-) 

Anyway, Kuala Lumpur, hoofdstad van Maleisië! Gekend om de Petrona Towers die het boegbeeld van de stad vormen. Sportief als ik ben, verken ik de steden graag te voet, met het plan in de hand, de 5 metrolijnen, bussen en monorail negerend... Nuja, dat laatste is er wel degelijk met reden aanwezig vermits er een aantal autobanen de stad doorkruisen en je best niet als voetganger de autostrade oploopt. Na een goede poging en bezoek aan Central Market & Chinatown dan toch maar terug op de monorail richting Bukit Bintang (shopping district). De ene na de andere shoppingmall waar je echt alles kan vinden. Zo groot dat ik er zelfs in verdwaalde. Je neemt dus Wijnegem shoppingcenter x 20 (gemiddeld 10 verdiepen en 6 wings) en zo staan er wel een heel aantal naast elkaar! Ineens hoorde ik het geluid van een rollercoaster, toen ik me omdraaide zag ik een heel pretpark IN de shoppingmall. Je moet het ze nageven, inventief die maleisiers! 

 

 

Op het einde van de dag, hadden mijn voeten de kilometers windowshopping wel gevoeld, dus trakteerde ik mezelf op een voetmassage van 40 min (die slechts 8 euro koste). Ik weet niet wanneer mijn voeten meer pijn deden, voor of tijdens de behandeling, auw! In gedachten dacht ik, das misschien goed voor de lymfen (niet dat ik daar ook maar iets van ken, maar bon, het stelde me gerust). Hierbij de man met een overdosis kracht

From the elephantcare to the wine-tasting!

Onderweg naar Durban (vanuit Drakensbergen) merkte ik ineens op dat mijn paspoort verdwenen was... Cliché hé, never forget your pasport! De dag erna moesten we vliegen, dus de paniek sloeg me wel om de oren. Ondertussen waren we al 100kms onderweg... gestopt langs de weg & alles gecheckt, géén paspoort! Ok, dan moeten we terugrijden... ik wist dat ik het nog gehad had 2 dagen ervoor, toen ik in de zetel met mijn Ipad een busboeking deed voor Maleisië... Na een uurtje vol stress & het voorstellen van rampscenario's kwamen we terug bij de Ardmore guestfarm. Tom Hanks (aka the landlord die een tweelingbroer kon zijn van) gaf ons terug de sleutels van het Eland huis & tussen de zetelkussen lag daar... jawel mijn paspoort! Oef! 

Perfect flight van Durban naar P(ort) E(lizabeth) en direct terug de wagen in richting Tsitsikama National Park dat aan de zee ligt. Alle strandcabines waren volzet, maar we kregen toch een oceanette met zicht op zee 

De volgende ochtend passeerden we op de Garden Route de ongerepte stranden van Plettenberg Bay en reden we zo verder naar Knysna. Een knus kuststadje. Whale-watching stond met stip bovenaan mijn lijstje, dus boekte we een trip. Al bij al zag het er een zonnige dag uit dus kon de pret niet op! Toen we aan boord wilden stappen van het kleine speedbootje (max 12 pers) zei onze captain dat we nog konden cancellen indien we wilden want de zee was zeer onrustig "it's gonna be a bumpy ride if you come with us, I've warned you". Tuurlijk denk je dan "och, zo erg zal het wel niet zijn" ;-) Misgedacht!! Torenhoge golven die op ons afkwamen & het bootje dat letterlijk over zee vloog en met een smak terug neerkwam. Ik weet niet hoe het voelt als een vliegtuig crasht, maar bon, ik denk dat ik het kan vergelijken met het gevoel dat ik had :-S De "nachtmerrie" zou 2 uur duren op zoek naar een walvis! Voor mij hoefde het al lang niet meer, ik wilde gewoon terug aan land. Het kleine meisje achter mij (uit een familie van 6 italianen) hield haar eten ook niet meer binnen. Maar geen walvis te bespeuren, dus besloot de captain dat we nog maar een toertje gingen maken... Na bijna 3 uur op zee kwamen we terug aan wal en fyi, als ik ooit nog walvissen zal zien, zal het vanop een cruise-schip zijn! Bij deze een kiekje van voor de start - de foto's van erna zal ik jullie besparen vermits niet flatterend wegens lijkbleek & geen lach meer te bespeuren

Het avondprogramma veranderde mijn humeur compleet want we mochten naar het Knysna Elephant Park. Deze olifanten zijn weesjes uit andere Nationale Parken vermits hun moeder gedood werd door stropers (voor hun ivoor), walgelijke mensen die stropers! Maar in dit park krijgen deze weesjes heel veel liefde en de beste verzorging! We mochten hen aanraken en voederen, een top-ervaring die ik nooit meer zal vergeten met als bonus een Friends of the Elephants certificaat

Vanuit Oudtshoorn waar we een struisvogelboerderij bezochten reden we over de befaamde verlaten Route 62 naar Robertson. Langs deze weg ligt Ronnie's Sex Shop. Ronnie had hier vroeger een fruitwinkel/cafeetje maar toen hij begon te renoveren vonden zijn vrienden er niet beter op om het woord Sex op de muur te schilderen, want dit zou door de renovatie toch overschilderd worden. Het overschilderen gebeurde nooit want Ronnie's Sex Shop kreeg ineens ontzettend veel nieuwe bezoekers over de vloer. Zo groeide dit succes! Tal van dames schonken hun BH of slip aan deze "sexshop" en schreven er hun naam & datum op. 

In het verlengde van deze prachtige route kwamen we uit op de bekende Wijnroute. Wijnboerderijen doken op en wine-tastings konden natuurlijk niet uitblijven :-) We bezochten de wijngaarden van Springfield (Robertson) en Spier (Stellenbosch) waar we zelfs een wijn-chocolate-tasting kregen. 

  

Onze reis is bijna ten einde, Kaapstad nog & dan zit het erop! Als ik mocht kiezen om ergens te wonen zou het waarschijnlijk wel Stellenbosch worden. Deze universiteitsstad lijkt op een knus hollands dorpje met gezellige barretjes, wijngaarden & restaurants (waar het eten beduidend beter is dan de Nederlandse keuken) ;-) 

 

South Africa - Sometimes you need to trust local men

Swaziland is een klein onafhankelijk koninkrijk binnen Zuid-Afrika. Aan de grens heb je wel een aantal stempels & paspoort controles, maar eens deze gepasseerd rij je door een prachtig landschap tot voorbij Piggs Peak. Lunchen wilden we dichtbij een lokale markt, maar toen we uit de auto stapten en rondkeken waren wij de enige wittes tussen al de zwartes. Na enkele minuten werd het staren van de zwartes nogal ongemakkelijk en besloten we toch maar om verder te rijden ;-) dus lunchten we maar lekker op zijn Amerikaans bij KFC hihi :-) 

Volgende stop was St Lucia, een supergezellig stadje aan zowel zee als rivier. S'avonds als het donker wordt, kom je hier best niet meer op straat. Niet omwille van de bevolking, maar wel omwille van de nijlpaarden die s'avonds vanuit de rivier de stad ingewandeld komen, op hun dooie gemak :-) De volgende ochtend vertrokken we met een game-drive via het Wetland Park naar Cape Vidal. Steve onze ranger & gids van dienst is echt een crème-de-la-crème. Zijn vader bezit enkele Nationale Parken in de buurt van Kaapstad & hij groeide daar ook op tussen de wilde dieren. Hij vertelde ons dat hij zijn eigen bedrijfje zal oprichten dat zowel game-driving zal doen, alsook begeleiden van kleine groepen (vrienden of familie) doorheen Zuid Afrika op weg naar Capetown en dolfijn-zwem-trips naar Mozambique. Jammer dat hij nog niet gestart was, anders hadden we hem zeker en vast geboekt. Zo genuine vriendelijk dat hij was, nodigde hij ons s'avonds uit voor dinner & gaf ons superveel tips voor onze reis verder naar Kaapstad. We loved that guy! 

Op naar het Zulu Avontuur... ik stelde me onderweg zelf nog de vraag waarom ik in hemelsnaam een Zulu-cultural-hutjes-lodge had geboekt. Vanaf de weg was het sign wel zichtbaar 'Simunye Lodge - 12km ->" wat wij voor ons zagen voor de komende 12km was een gravelroad, wij hadden echter géén 4x4 voertuig maar een hippe rode Toyota Etios (int kort, ne VW Polo van Toyota). Na enkele kms kwamen we een Bakkie tegen (Zuid-Afrikaans voor SUV) die met zijn lichten flikkerde... Een hele wagen vol met zwarte mannen die ons blijkbaar wilden stoppen. In alle vriendelijkheid (knopjes naar beneden) deden we het raampje open. Toen we zeiden dat we naar Simunye Lodge gingen, zei één van hen, we zullen jullie wel voorrijden. Ok, fine, maar is dit echt nodig?! Het is 12kms rechtdoor. Ik mag mss dan wel blond zijn, maar dat zal toch nog wel lukken.... Een 4 tal kilometer verder begrepen we waarom. De gravelroad werd een dun gravelweggetje, de bergen in, uitkijkend op de afgrond (zonder vangrails of omheining). Are you serious? Het weer was slecht, dus het was eigenlijk één grote modderpoel... enja géén 4x4 remember?! Alhoewel we niet wisten of deze mannen te vertrouwen waren, besloten we toch maar dat we ons leven nog niet moe waren & vroegen we of één van hen met onze wagen wilde rijden. Zo gezegd, zo gedaan... de heer Mtandenm (foto hieronder) bracht ons veilig en wel ter plaatse. In de wagen vertelde hij ons ook dat hij maar liefst 4 vrouwen, 23 kinderen & 4 kleinkinderen had! Heel normaal anno 2013 bij de Zulu stammen?!? 

Vandaag een prachtige trail gedaan in Drakensbergen... alhoewel de trailaanduiding van de Nationale Parken in Zuid-Afrika toch wat te wensen overlaat t.o.v. de US, vonden we wel degelijk onze weg doorheen deze ongelooflijke pracht van natuur! En net op tijd terug van de wandeling voordat er een onweer lostbarste... Ondertussen al een 3 tal uur aan het stortregenen hier :-) Misschien is het weer toch beter in België :-)