The day I fell in love

Brisbane was de volgende city-stopover. Eén van de weinige steden die niet aan zee ligt, maar voor alles vinden ze wel een oplossing. Southbank is het hippe aangelegde strand (mét zwembad) aan de oever van de rivier in Zuid Brisbane. Het hostel waar ik verbleef lag pal midden in de stad! Wat ik toen nog niet wist is dat ik hier alweer 3 slapeloze nachten tegemoet ging... voor één keer waren het niet mijn kamergenoten (aka Aziaten die midden in de nacht 1000 crèmes op hun lichaam en gezicht smeren of 's morgens om 5u de city willlen gaan verkennen), het was de Underground Bar waarvan ik de bastonen tot op de 3e verdieping kon waarnemen tot gemiddeld 4h 's nachts :-S Het leven in een hostel is niet altijd fun.... zeker niet als 'slaap' voor mij iets van een 10u/nacht betekent en het in werkelijkheid met moeite tot 5u herleid wordt x gemiddeld 20 nachten/maand geeft mij ondertussen een slaaptekort van 100 uur! Dus ik ben hemels gelukkig als ik op mijn trip een toevlucht kan zoeken in een B&B, privé kamer of hotel :-) 

In Byron Bay sliep ik in een geweldig guesthouse. Dit totally chilled dorpje is één van mijn favorieten aan de Goldcoast. Ik nam de fiets en genoot van het warme weer. s'avonds kraakten Sophia en ik een flesje wijn op het strand & daar bleek dat haar man de wereld rond zeilde en Evi & ik zijn boot hebben zien liggen in de haven in Capetown toen we daar waren in oktober :-) It's a small world. 

Port Macquarie was de laatste stop voor Sydney en werd voor mij een liefdadigheidsbestemming. Op zoek naar een nieuw T-shirt belandde ik bij "Red Cross Australia" winkeltje. Deze shop verkoopt kledij die hen geschonken wordt (meestal 2e hands), opbrengst gaat naar het Rode Kruis. Hier kocht ik mijn nieuwe Tshirt om in de namiddag een bezoek te brengen aan het Koala hospitaal. Een foto met een koala op de arm (zoals alle cliché toeristen er één hebben uit de verschillende dierenparken) zul je bij mij niet vinden. Deze beestjes dienen niet als foto-materiaal! Zelfs de verzorgers in het Koala hospitaal nemen deze dieren niet vast als het niet noodzakelijk is. Hier komen alle gewonde koala's terecht (bosbranden, aanrijdingen,...) De vrijwilligers zorgen hier jaarlijks voor 250 zieke koala's (die terug in vrijheid gesteld worden als ze weer gezond zijn). Iedere Koala krijgt een voor- en familienaam. Familienaam duidt op de plaats waar hij gevonden is, voornaam krijgt hij van de vinder (mag naam van vinder zijn of gekozen naam). Het centrum functioneert op basis van giften & hier deed ik dus ook mijn bijdrage!

En toen gebeurde het... nooit gedacht dat er een dag zou komen dat ik verliefd werd op een andere stad dan NYC. Sydney is gewoon dé max! Menig mede-travellers hadden mij al gewaarschuwd, maar kritisch als ik ben wilde ik het met mijn eigen ogen ontdekken. Mijn YHA hostel had een dakterras met een million dollar view op The Sydney Opera House & the Harbour Bridge en is gelegen in de coolste wijk die er bestaat "The Rocks". Om de ene of andere reden doet The Rocks mij denken aan "Le vieux Nice". Deze stad heeft zoveel te bieden: ik kocht kaartjes voor een show in The Sydney Opera House en genoot van cabaret/circus & theater. Wandelde urenlang door de Botanische tuinen, Darling Harbour, Paddington Markets, Kings Cross, Double Bay,... nam de Ferry aan Circular Quay voor een bezoek aan Manly Beach. Deed de 6 km wandeling van Cogee naar Bondi Beach. Slenterde door de honderden winkels (en zag nog niet eens de helft). At zalig verse kreeft op de Fishmarket, macarons in de Franse tearoom, kangaroe op de BBQ en een echte Australische meatpie! En dan zijn er nog 1001 dingen die ik niet gezien heb... Tijd dus om een nieuwe Sydney Trip in te plannen ;-) 

Met pijn in het hart vertrok ik vanmorgen naar de luchthaven... om daar opnieuw verrast te worden! Bij het inchecken bleek dat ik geen bagage geboekt had... Lap, bijbetalen zeker?! Toch niet, Claus (de check-in gast van Virgin Australia) gaf me mijn bagage cadeau! Hij was enigszins teleurgesteld dat ik 'zijn land' Brazilië niet zou aandoen op mijn wereldreis, maar hij gaf een de naam van een eiland (gescheven op een luggage tag) dat ik zeker diende te bezoeken. Zeer dankbaar voor deze geste stapte ik naar mijn gate. Wat ik toen nog niet wist, was dat Claus mij volledige ge-upgrade had :-D - gratis entertainment, gratis drank, gratis eten,... I felt priveliged! Travelling the world can be so much fun!!! 

The wonders of the Sunshine Coast

 Magnetic Island is een supermooi klein eilandje (diameter van ongeveer 10km). Het hostel waar ik verbleef lag pal op het strand! Wat een uitzicht! Het was de dag na de Great Barrier Reef en de pijn op mijn rug was moordend... volledig verbrand was het verdict na die geweldige snorkeltocht met de Falla. Aangekomen bij mijn kamer, dat een houten hutje op het strand bleek te zijn, ontmoette ik Catriona uit Oxford die de dag ervoor haar volledige benen verbrand had bij het wildwaterraften. :-) En zo werden we vriendinnen (we could share the pain of our burns en waren beiden op zoek naar schaduw). 

Dag nadien doorgereisd naar Airlie Beach om de Whitsundays te bezoeken. Hier had ik wel gekozen voor de all & glitter catamaran (see it yourself). Whiteheaven beach heeft zijn naam niet zomaar gekregen... Nog NOOIT in mijn leven zag ik zo een prachtig strand, zo een koraalblauwe doorschijnende zee... Ik kon er gewoon naar blijven kijken! 

Stingersuit was verplicht want de mini kwallen (niet groter dan je duimnagel) zorgen ervoor dat je een paar nachtjes in het ziekenhuis mag doorbrengen. Maar ik vond dat pakje wel helemaal ok! Zwart werkt nog altijd afslankend moet u weten en het was een zaligheid dat de zon niet aan mijn fel verbrande rug kon.

Ik was ondertussen al vergeten hoe lang het duurt voordat die pijn overgaat en je begint af te vellen... nu weet ik het weer en het is véél langer dan ik dacht: 1 week! Veel voordelen heeft het niet, maar toch wel eentje die ik kon vinden. Mijn valies is nu de volle 200g lichter want mijn tube After Sun Aloe Vera is volledig leeg! ;-) 

Van Airlie Beach naar Rainbow Beach. De steden hier heten allemaal "... Beach" - zullen we dit in België ook eens toepassen: Nieuw strand, Oost strand, Panne-strand, Knokke-strand,... Helaas zijn onze stranden vergeleken met deze geen pareltjes ;-)

Namiddagje paard gereden met Catriona op het strand (amaai, dat was al lang geleden, maar Rocky -the horse- was heel braaf)

Dag erna naar Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld! Dit was écht iets voor mij!!! Met zo'n keicoole tank door het zand! Gaan zwemmen in Lake Mc kenzie en heerlijke vis op de BBQ maakten de dag compleet!

Noosa is de laatste stop aan de Sunshine Coast! Maar ook de leukste! Echt een stadje naar mijn bek: geweldige beach, top winkels én een Nationaal Park! Enige probleem in dit park is, dat je er niet alleen mag rondwandelen... Behalve de giftige slangen zijn er nog giftigere mensen (mannen) en zijn er al tal van attacks gebeurd... :-( Na dagen met de nieuwe friends doorgebracht te hebben, was ik in Noosa nog eens alleen (not a good timing dus!). Maar ik wilde en zou gaan hiken! Dag erna stond ik klaar aan de ingang om 9u s morgens with a plan! Ik zou bekijken wie de wandeling zou doen (nummer 2 en 4) die ik wilde doen en hen gewoon vragen of ik mee mocht wandelen. Zo ontmoette ik Robert en Yvonne uit Perth! Deze zestigers zagen er zeer betrouwbaar uit (ziet u zelf maar)! Heel lieve mensen overigens die me graag in hun gezelschap hadden! Wat ik even onderschat had, was hun looptempo!! Blijkbaar gingen deze mensen iedere dag gemiddeld 5-10km wandelen :-D lol daar ging de illusie dat ik een beetje conditie heb :-) Als u goed kijkt op de foto, is mijn kop mega-rood (en das niet van het verbranden). Anyway, het was een top-workout gevolgd door een verfrissende iced latte met Robert en Yvonne op een terrasje. Cheers!!

Australië almost feels like home to me! I love this place! 

 

The Great Barrier Reef & the ship the Falla

The Great Barrier Reef is het grootste koraalrif ter wereld. Wel 2600 kilometer lang en strekt zich uit aan de Oostkust van Australië. Beste plaats om dit rif te gaan bezoeken is Cairns, dus ik vertrok met het vliegtuig vanuit Melbourne naar Cairns voor een vluchtje van 3 uur. 

Daar aangekomen moest ik op zoek naar een excursieboot & ik zag het al helemaal voor me: een flashy fonkelende catamaran, ligstoelen aan boord, eten & drinken à volonté en een geweldige dag. Waar ik niet aan gedacht had, was dat deze hypermoderne boten misschien wel al volboekt konden zijn in "highseason". En dat bleek dus het geval. Vermits ik maar 1 open dag had om dit te doen, kwam de dame van het boekingsbureau op de proppen met de enige nog mogelijke optie: De Falla... Dit oude zeilschip werd gebouwd in 1956, de prijs was 130 AUD in plaats van 180 AUD op de luxeschepen, dus dit viel nog wel mee. Na deze enige optie geboekt te hebben, liep ik enigzins teleurgesteld de stad weer in. Ochja, we will see... 

De dag erna om 8u20 stond ik klaar op de kade om in te schepen. En we vertrokken met 18 anderen en 5 bemanningsleden richting Great Barrier Reef. Aangekomen op onze eerste stop Upolu Cay ging ik voor het eerst in mijn leven snorkelen. Ik vroeg aan 1 van de crewmembers assistentie en eindigde met een private guide in het water! Waauw, wat was dat prachtig, alle kleuren visjes waren present, regenboogvissen, Nemo's, roggen, we did see them all! Maar het bijzonderste vond ik toch de zeeschilpad die op enkele meters aan ons voorbijzwom. Thx to my guide, want ik zou hem zelf niet opgemerkt hebben omdat ik niet wist waar eerst te kijken. 

Anyway, het speciale van dit verhaal kwam pas achteraf, toen we bijna terug in Cairns waren begon de kapitein te vertellen over het schip, dat dus in 1956 gebouwd werd om parels te gaan vissen. Nadien werd het doorverkocht aan een rijke man in Cairns, die er vanaf de jaren 80 het rif mee ging bezoeken. Op een dag raakte het schip het rif en zonk naar de bodem. Onze kapitein Doug liet het schip ophalen en restaureerde er 2 jaar aan om het terug vaarklaar te krijgen. Op een dag in 2010 ging Doug met een stel klanten de gewoonlijke tour doen naar de 2 stops aan het reef, maar op een gegeven moment raakte ook hij het rif. De Falla zonk voor de 2e keer naar de bodem van de oceaan. Doug werd vervolgd door de Australische regering en werd miljoenen schadevergoeding aangerekend voor de vernietiging van het stuk reef. Hij begreep niet hoe dit had kunnen gebeuren, al jaar en dag volgde hij dezelfde route en nooit had hij nog maar in de buurt van het rif gevaren.... Achteraf bleek dat de marine de boeien 370m hadden verplaatst (zonder officiële aankondiging). Hij won de zaak en begon terug aan de renovatie van zijn schip. Na twee jaar was het af en vandaag vaarde ik dus mee met het schip dat 2x zonk naar de bodem van de oceaan, maar telkens weer werd hersteld en kon verdervaren. In mijn leven heb ik zelf ook al een paar keer naar de bodem van de oceaan gezonken, maar telkens kwam ik er weer bovenop en zie waar ik nu sta. :-) 

Zo dankbaar dat ik mocht meevaren op de Falla, in een kleine groep, met privé gids het Great Barrier Reef mocht ontdekken, dat ik kon genieten van het wonderbaarlijke verhaal achter dit schip en niet werd meegevoerd door de luxe catamaran met 200 pers aan boord. 

Gelukkig was de kapitein zo slim om dit verhaal pas te vertellen toen we terug richting Cairns vaarden, want iets in mij zou misschien niet meegevaren zijn met de zeilboot die 2x zonk ;-) 

Aussie New Year!

Melbourne was de eerste stad die ik aandeed in Australië. Ook oudejaarsavond zou ik hier doorbrengen. Nu hoor ik je al denken, waarom Melbourne en niet Sydney?! Om 1 goede reden: IEDEREEN gaat naar Sydney en ik ben niet iedereen ;-) (+ ik hou ook echt niet van massa-events, dus Melbourne leek me een goed alternatief). 

En ja, I had a plan! Weken vooraf had ik op de coachsurfing site een berichtje gevonden met andere reizigers die ook in Melbourne zouden zijn op dat tijdstip en die samen iets wilden doen. Dus het plan werd: St Kilda Beach - vanaf 12u 's middags - BBQ - socializing met 112 anderen - vuurwerk - party. Sounded good, isn't it? Op de 31e werd ik helaas s'morgens wakker met een aantal graden teveel aan koorts... en dat veranderde het plan... Ik ontmoette 2 belgische, een Duitse en een Canadese meid & we aten op de rooftop van ons hostel, gingen om iets voor middernacht naar de riverside voor het vuurwerk & ik lag om 00:30u terug in mijn bedje. But it was a great night & the people were so lovely! 

Ik hou van Australië, dat kan ik je nu al vertellen! Waarom? Niet echt te verklaren. Misschien omdat de steden toch lange rijen bomen hebben, gezellige parken en een groot ruimtelijk gevoel? Omdat het weer er in onze winter gewoon lekker warm is! :-) Gepakt met mijn rugzak, trok ik de eerste ochtend door Melbourne. Aangekomen bij Federation Square, zette ik me even op de trappen, waar een komiek net zijn show ging starten... Ik genoot en lachte zoals alle andere 100 personen die zich ondertussen rond mij verzameld hadden. Na een half uurtje wandelde ik verder en zag hoe een politieman op zijn fiets naar een Asiatische man riep "We have found him", nog geen minuut later zag ik een andere politieman met een klein huilend jongetje van 4 dat schijnbaar verloren gelopen was, hij bracht het jongetje terug bij zijn vader. Wat een mooi tafereel om deze doodongeruste papa het kleine mannetje te zien vastpakken en knuffelen :-) om daarna de politieagent te bedanken met de tranen in zijn ogen... 

Op dag 3 was het tijd voor de Great Ocean Road! Hier keek ik écht al een hele tijd naar uit. We vertrokken vrij vroeg voor wat een zeer lange dag zou worden. Maar wat we daar tegenkwamen was prachtig. Ik denk dat enkele foto's meer zeggen dan een heel epistel. Mijn persoonlijke favoriet waren natuurlijk de bekende "Twelve Apostels" - het zijn er eigenlijk nooit 12 geweest en de zee zorgt ervoor ze dreigen te verdwijnen door de erosie. Maar op dit moment vind je er nog 7!  

Ohja en ook mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar zijn gemaakt! Mijn top-of-the-bill is (een geweldige klassieker) om 7 kg te verliezen tegen 1/5 -> haalbare kaart dus! De slaatjes worden weer klaargemaakt, het fruit bovengehaald, de chocolade weggestopt (daar is het toch veel te warm voor) en zeer nieuwsgierig kijk ik uit naar de resultaten. Al zal ik mijn eerste weegschaal pas terugzien in Nieuw-Zeeland begin februari! ;-)