South Africa - Sometimes you need to trust local men

Swaziland is een klein onafhankelijk koninkrijk binnen Zuid-Afrika. Aan de grens heb je wel een aantal stempels & paspoort controles, maar eens deze gepasseerd rij je door een prachtig landschap tot voorbij Piggs Peak. Lunchen wilden we dichtbij een lokale markt, maar toen we uit de auto stapten en rondkeken waren wij de enige wittes tussen al de zwartes. Na enkele minuten werd het staren van de zwartes nogal ongemakkelijk en besloten we toch maar om verder te rijden ;-) dus lunchten we maar lekker op zijn Amerikaans bij KFC hihi :-) 

Volgende stop was St Lucia, een supergezellig stadje aan zowel zee als rivier. S'avonds als het donker wordt, kom je hier best niet meer op straat. Niet omwille van de bevolking, maar wel omwille van de nijlpaarden die s'avonds vanuit de rivier de stad ingewandeld komen, op hun dooie gemak :-) De volgende ochtend vertrokken we met een game-drive via het Wetland Park naar Cape Vidal. Steve onze ranger & gids van dienst is echt een crème-de-la-crème. Zijn vader bezit enkele Nationale Parken in de buurt van Kaapstad & hij groeide daar ook op tussen de wilde dieren. Hij vertelde ons dat hij zijn eigen bedrijfje zal oprichten dat zowel game-driving zal doen, alsook begeleiden van kleine groepen (vrienden of familie) doorheen Zuid Afrika op weg naar Capetown en dolfijn-zwem-trips naar Mozambique. Jammer dat hij nog niet gestart was, anders hadden we hem zeker en vast geboekt. Zo genuine vriendelijk dat hij was, nodigde hij ons s'avonds uit voor dinner & gaf ons superveel tips voor onze reis verder naar Kaapstad. We loved that guy! 

Op naar het Zulu Avontuur... ik stelde me onderweg zelf nog de vraag waarom ik in hemelsnaam een Zulu-cultural-hutjes-lodge had geboekt. Vanaf de weg was het sign wel zichtbaar 'Simunye Lodge - 12km ->" wat wij voor ons zagen voor de komende 12km was een gravelroad, wij hadden echter géén 4x4 voertuig maar een hippe rode Toyota Etios (int kort, ne VW Polo van Toyota). Na enkele kms kwamen we een Bakkie tegen (Zuid-Afrikaans voor SUV) die met zijn lichten flikkerde... Een hele wagen vol met zwarte mannen die ons blijkbaar wilden stoppen. In alle vriendelijkheid (knopjes naar beneden) deden we het raampje open. Toen we zeiden dat we naar Simunye Lodge gingen, zei één van hen, we zullen jullie wel voorrijden. Ok, fine, maar is dit echt nodig?! Het is 12kms rechtdoor. Ik mag mss dan wel blond zijn, maar dat zal toch nog wel lukken.... Een 4 tal kilometer verder begrepen we waarom. De gravelroad werd een dun gravelweggetje, de bergen in, uitkijkend op de afgrond (zonder vangrails of omheining). Are you serious? Het weer was slecht, dus het was eigenlijk één grote modderpoel... enja géén 4x4 remember?! Alhoewel we niet wisten of deze mannen te vertrouwen waren, besloten we toch maar dat we ons leven nog niet moe waren & vroegen we of één van hen met onze wagen wilde rijden. Zo gezegd, zo gedaan... de heer Mtandenm (foto hieronder) bracht ons veilig en wel ter plaatse. In de wagen vertelde hij ons ook dat hij maar liefst 4 vrouwen, 23 kinderen & 4 kleinkinderen had! Heel normaal anno 2013 bij de Zulu stammen?!? 

Vandaag een prachtige trail gedaan in Drakensbergen... alhoewel de trailaanduiding van de Nationale Parken in Zuid-Afrika toch wat te wensen overlaat t.o.v. de US, vonden we wel degelijk onze weg doorheen deze ongelooflijke pracht van natuur! En net op tijd terug van de wandeling voordat er een onweer lostbarste... Ondertussen al een 3 tal uur aan het stortregenen hier :-) Misschien is het weer toch beter in België :-)