Als eerste confrontatie dat ik terug in Europa aan het reizen was, waren de talrijke Belgen en Nederlanders die je hier overal aantreft. Nederlands, Vlaams, Fries & Hollands, het klonk me allemaal weer terug een beetje té bekend in de oren.
Porto was mijn eerste stopplaats, de talrijke Portohuizen die zich aan de rivierzijde bevonden trokken volledig mijn aandacht.
Ik had mijn bomma ook een flesje Porto uit Porto beloofd, dus belofte maakt schuld. Alhoewel ze je doodsloegen met de bekende Sandeman & Grahams Port, vond ik het uiterst ongepast om naar een Brits Portohuis te gaan. Dus het werd Pinto Ramos dit oude Portohuis werd opgericht door een very marketingminded Portugees in het begin van de jaren 1900, zijn affiches & flessenlabels hadden bijna allemaal een "dubbele bodem", I loved it. Voor de bomma deden we een flesje van 10 jaar mee.
Mijn tocht zette zich verder naar beneden en ik arriveerde in Coimbra bij Hugo.
Coimbra is een universiteitsstad met als prachtige faculteitsgebouwen.
(Bijna) alle studenten dragen er een zwarte toga als uniform.
Hugo was lovely, student aan de universiteit van Coimbra in de faculteit Letteren en zijn passie voor reizen, andere culturen & mensen brachten ons samen op een terrasje voor een Portugese kleine koffie & een boeiend gesprek.
Totdat de weergoden ons slecht gezind werden & er bakken regen uit de lucht viel. Deze regen was de voorbode van een hele week vol afwisseling van zon en buien. Dusja, Portugal heeft ook geen zekerheid meer wat het weer betreft.
Na mijn verblijf bij Hugo, reed ik verder door naar het zuiden, waar ik 3 prachtige kloosters/kerken bezocht. Het waren alledrie pareltjes! Ik werd meegesleept door een liefdesverhaal met 2 prachtig versierde graftombes in het Batalha klooster, naar prachtige uitzichten vanuit het andere in Tomar.
De stad Fatima was mijn volgende stop. Nu is Godsdienst niet iets waar ik van overloop, dus bijgevolg wist ik ook niet echt iets over deze mytische stad waar Maria tot 3 kinderen meermaals was verschenen en dit een bedevaartsoord werd. Ik werd een beetje van mijn sokken geblazen door het immense plein, dat er nu maar leeg bijlag... Maar er werd mij verteld dat iedere 13e van de maand tussen juni en oktober, 1000den mensen afzakken naar deze plek. Ik voelde me net op het vaticaanplein in Rome... but I didn't really liked it a lot.
Naar mijn mening is "geloof" niet echt. Waar is het op gebaseerd? Het geloof in de 21e eeuw zorgt voor oorlogen, waar is God bij het vroegtijdig overlijden van kinderen, bij het sterven van mensen aan Ebola, waar was God toen ik mijn papa veel te vroeg verloor? De oneerlijkheid geeft me een wrang gevoel... en een goede katholiek, zal ik nooit worden, dus ook niet in dit land ;-)
Van Lissabon had ik hoge verwachtingen. Niet alleen omdat Catriona uit Engeland mij vanaf hier kwam vergezellen (waar ik echt naar uitkeek), maar omdat IEDEREEN zo lovend was over deze stad.
Ik denk dat ik nog steeds aan het zoeken ben naar waar al deze "fuzz" over ging... to be honest... niet veel te zien in deze grootstad als je niet bent gekomen om te shoppen of iedere bar in barrio alto te proberen. Waar ik wel van hield was Sintra, een dorpje op een uurtje treinen. 3 prachtige kastelen & een zalig sfeertje alsof je in een dorpje in de Provence terecht was gekomen.
The big 31 happened toen ik in Portugal was! Gelukkig heb je dan een vriendin, die jou volledig in de watten legt (bij gebrek aan boyfriend natuurlijk) :-)
Een typische "pasteillo de nata" als ontbijt (want op je verjaardag mag je eens zondigen), een relax dag in de Spa van de Sheraton & een heerlijke massage, gevolgd door een dineetje in een oud klooster. PER-FEC-TO!
Een dagje later reden we verder de Algarve in richting Sagres (het zuidelijkste punt van Portugal).
Ik moet bekennen dat de kust aan de Algarve mij zeer erg heeft bekoord. Na Sagres reden we naar Silves voor 2 nachtjes en toen werd ik ge-reunite met mijn mama die in Albufeira verbleef voor nog een paar daagjes beach, pool & rest!
Als afsluiter van deze 2,5 weken in Portugal verbleef ik nog in een gezellig hostel in het midden van het oude Faro, waar ik nu deze blog aan het neertypen ben.
Nog 1 maandje te gaan & deze wonderlijke trip zit erop... de "kriebels" komen boven en het zijn geen leuke kriebels, maar aan alles komt een einde zeker?!
Sssttt... laten we het er nog maar even niet over hebben want Chicago wacht op mij eind deze week!
