10 ans après Nice

Tijd vliegt... 10 jaar geleden op 30 juni 2004 stapte ik op het vliegtuig naar Nice voor het begin van mijn nieuwe leven in Frankrijk. Bijna exact 10 jaar later sta ik hier weer, het verschil? 10 jaar extra bagage ;-) 

Jong, net afgestudeerd & met een gebroken hart ging ik voor de start van mijn nieuwe leven in Nice. Het achterlaten van het Belgenland was voor mij zelfs toen niet echt problematisch. Ik volgde Franse les in de voormiddag, maakte mijn eerste internationale vrienden voor het leven, vond werk (ookal was dit niet de job van mijn dromen) bij Mac Donalds & genoot van alle deugden van de Cote D'Azur stiekem op zoek naar de ware liefde (some things just never change). Feestjes in Monaco, Cannes & Saint Tropez  passeerden de revu en iedere week stuurde ik mijn vrienden in het thuisland een mailtje met de recente gebeurtenissen (de voorloper van het blog-gebeuren)

Anno 2014, het werk achter me gelaten, een hart dat veel geleerd heeft, op wereldreis, kom ik weer thuis in de stad die mijn leven veranderde. Een aantal dingen in de stad zijn veranderd, gefacelift & mooier geworden, maar de basis is onveranderd gebleven & zo ook mijn leven. 

Je kan jezelf de vraag stellen: wat doe je in een stad waar je al 10-tallen keren geweest bent? Wel, mijn neurotische ziel maakt de check-list (and there is nothing I can do) & there we go: op herontdekking naar mijn favoriete plaatsjes & herrinneringen uit de voorbije 10 jaar. 

De oude stad "la vieille ville" is mijn favoriete plek, de gekleurde huisjes, de lichtgroene volets, de smalle straatjes, de gezellige pleintjes & de koelte zorgen voor de charme & de rust & voor de eerste keer werd dit ook mijn verblijfplaats voor 2 weken. Een leuk appartementje op de 4e verdieping van een oud paleis (ja hoor, ook hier geen lift te bespeuren...). 

Mijn lieve vriendin Nele kwam op bezoek & samen bezochten we Nice, Cap d'Ail & Monaco. Ik ging lunchen bij Tatiana, mijn ex collega uit de Mac Donalds periode & samen haalden we herrinneringen op. 

Verder deed ik niet veel speciaals... wandelen door de stad, s morgens naar de markt, zelf eten klaarmaken, een ochtend jogging op de Promenade d'Anglais, een paar boeken lezen,... de gewone dingen des levens, want na 8 maanden reizen kan ik hier ook heel erg van genieten. 

Voor degene die benieuwd zijn naar hoe ik eruitzag 10 years ago! Hierbij de voor & na foto (met dank aan mijn vriend Gene uit NYC die deze foto nog ergens digitaal had zitten). 

P.S.: En wat het geloof in de ware liefde betreft, dat is er nogsteeds ;-) maar als ik onderweg ben, kan ik ook genieten van alle ontluikende verliefdheid zoals die van Dominique & Marius (beiden franse vijftigers) die elkaar leerden kennen  aan de bushalte in Antibes en ietwat verlegen hun telefoonnummers uitwisselden (waarvan ik stiekeme getuige was). You see, It can happen everywhere :-) 

126 steps up the stairs combined with lots of romance & lost luggage!

Vanuit Plitvice reed ik richting Split, ik keek weer uit naar een stad aan de zee :-) Het begint wel te wennen zo na 7 maanden, een huisje, hotel of appartementje met zon, zee en strand ;-) What do you need more? Misschien voor Split een goede GPS ;-) - deze stad was groter dan ik dacht, met meer inrichtingsstraten dan me lief was en een chaos van verkeer... en dan werd het moeilijk met mijn Google-maps printscreens op mijn Ipad. Ik reed doodlopende straatjes in, die ik daarna in achteruit tegen 5km/u weer uit moest rijden... Na een uur rondkarren op zoek naar mijn appartementje vond ik het uiteindelijk, nat in het zweet van de stress :) 

De hoofdattractie in Split is het Paleis van Diocletianus. dat een doolhof is aan straatjes en pleintjes met winkeltjes, restaurantjes & leuke bars. Op dag 1 kwam ik bij Figa terecht, waar de leuke obers een praatje komen slaan & ik genoot van mijn eerste Mojito op wereldreis! 

Na Split zette ik mijn reis verder naar Dubrovnik, waar ik mijn autootje krasloos weer terug binnenleverde bij Sixt in de Hilton (na bijna zonder benzine gevallen te zijn). En maakte ik mezelf mentaal klaar voor 3 dagen feest! Feesten, dat kan ik wel, maar 3 dagen na elkaar, was toch alweer even geleden ;-) My friend (& bazin) Inge ging trouwen met Zoran. Vrijdagavond de cocktail receptie in de EastWest Club. Zaterdag de ceremonie op het eiland Lokrum & het diner met party op het palmterras van het Excelsiorhotel & zondag een BBQ op het eiland Kolocep

Ik verbleef in een prachtig appartementje (met zicht op zee & de oude haven) & dat  uitstekend was om mijn conditie & mijn been/bilspieren weer wat strak te trekken. 126 trappen mocht ik beklimmen tot de voordeur en dan nog eens een 20 tal tot de eerste verdieping.... Met een verblijf van 5 dagen en een gemiddelde beklimming van 2x/dag kom ik op 146x2 (op en af) x2 (twee keer per dag) x 5 (vijf dagen) op een trappenloop van 2920 trappen! Not bad :-) al moet ik toegeven dat na een aantal glazen champagne & wijn deze berg onbeklimbaar leek! 

Het huwelijk was prachtig, de sfeer was zeer gemoedelijk, de romantiek scheerde hoge toppen. We voelden ons als gasten bijna even prinsesachtig dan de bruid :)

Hierbij enkele leuke sfeerbeelden! 

Anyway, op mijn laatste avond in Dubrovnik wandelde ik nog even door de haven (alvorens mij weer mentaal klaar te maken voor de 146) en kwam ik mijn collega uit mijn salesteam Kris tegen :) Heel leuk om hem zo onverwacht tegen het lijf te lopen! 

Vandaag was het weer tijd om te vliegen naar mijn favoriete stad allertijden, mijn tweede thuis & de plaats waar ik exact 10 jaar geleden heenvluchtte: NICE. 

Barcelona heeft zich voor de tweede keer in mijn leven weer eens bewezen als beroerdste transitluchthaven ever! met maar 20 min tijd tussen mijn 2 vluchten heb ik de benen van onder mijn lijf moeten rennen, om dan nog eens door paspoort & security controle te moeten gaan (oh ja, want ik maakte in het ene vliegtuig explosieven voor het andere vliegtuig). Daarenboven hebben ze ook nog eens mijn bagage daargehouden zodat ik nu zonder kleding, ondergoed & toiletgerief mijn plan mag trekken in Nice.  Not so fun but good to be home! 👍