It's all about friendship & being touched emotionally

In Franz Josef ontmoette ik Chris, een knappe, geweldige kerel uit Londen! Eén foto-post op Facebook van ons beiden & de halve sociale media wereld dacht dat ik een nieuwe relatie had! Hilarious, but fun! Leuk dat jullie allemaal zo ongeduldig zijn voor de man van mijn leven ;-) Ik moet zeggen, Chris komt zwaar in de buurt, match made in heaven, but he is not into women :-D 

 

Vanuit Franz Josef reden we door naar Wanaka, waar we de dag erna een prachtige ochtendwandeling maakten alvorens onze rit verder te zetten naar Queenstown. 

Queenstown it was voor 4 dagen! Eindelijk eens mijn kleren uitpakken, slapen in een éénpersoonskamer & genieten van het gezelschap. We arriveerden in Queenstown op Valentijnsdag! Ik doe meestal niet mee aan dat commerciële gedoe, maar als je dan toch een date hebt die je diner betaalt, zeg ik geen "neen". Het werd een écht Nieuw Zeelands diner: fish & chips & mijn best friend Chris :) 

Queenstown staat bekend om de extreme activiteiten: Bungee-jumpen werd hier uitgevonden. Enkele busgenootjes waagden dan ook de sprong van de Nevis - 143 m de diepte in. Sissy als ik ben, paste ik voor deze uitdaging. Wel ging ik jetboaten in de Skippers Canyon. Het "Lord of de Rings"landschap loog er niet om. Het was een prachtige ervaring & so much fun! 

 

Milford Sound was de volgende daguistap die Chris en ik ondernamen vanuit Queenstown. 5 uur bus - 2 uur boot in Milford Sound - 5 uur bus terug was het dagschema... Natuurlijk was ik weer prima voorbereid ;-) Not! Omdat ik de shorten & T-shirts beu was, besloot ik een kleedje te dragen, het weerbericht zag er prachtig uit 26°C! Wat mijn weerbericht niet vermeldde was de wind... > 100km/uur Oeps! De hele crew van de boot heeft wel ergens tijdens de boottrip mijn ondergoed gezien want ik kon niet mezelf vasthouden aan de reling, foto's nemen en mijn kleed naar beneden houden tegelijk. Het was best grappig maar vooral ook geweldig mooi (het landschap bedoel ik dan). 

 

Voor de laatste avond in Queenstown alsook Chris afscheid, zijn we er dan maar goed ingevlogen! Een 90's party in de Buffalo bar! Gedanst & gezongen zoals back in the 90's :-) Maar die nacht ook maar 1 uurtje geslapen... dus van de volgende dag ga ik geen foto's publiceren waar ik zelf opsta (wegens te schokkerend), maar laat ik jullie genieten van de prachtige omgeving van Mount Cook. Gaan wandelen ben ik helaas niet, vermits ik écht mijn bed in moest in de namiddag

 

Kaikoura was de voorlaatste stop. Op aanraden van "Spoon" onze busdriver besloot ik om die dag te gaan vissen! Vissen is Nieuw Zeeland is iets minder saai als the usual in België. Je gaat de zee op met skipper Rick (die zijn been verloor door een haaienaanval in Brisbane btw, maar nog steeds de vrouwen graag ziet), je vangt vis aan een ratio van 2 vissen per 5 minuten en na een dik uur sta je weer aan land, tijd voor de apéritief! En dat deden we ook... 2 uur later meer wijn in de man dan in de kan en de de verse kreeften werden voor ons gekookt! De rest van de zelf gevangen vis brachten we naar een plaatselijke fish & chips shop die deze voor ons klaarmaakten. 

 

Als kleine meid droomde ik van "zwemmen met dolfijnen"... tot op heden was dit er nog nooit van gekomen. Maar Kaikoura is één van de beste plaatsen in de wereld om dit te doen. Hiervoor kroop ik om 4:50 uit mijn bed. Vanop de boot genoot ik van de allermooiste zonsopgang die ik ooit gezien heb. 

Het zwemmen met wilde dolfijnen in de oceaan was ge-wel-dig! Ze waren met 100den en heel nieuwsgierig kwamen ze een kijkje nemen. Met alle respect voor deze wilde dieren, raakten we hen niet aan, maar was het aan ons om de dolfijnen te entertainen. Zoek oogcontact, draai cirkels rond je eigen as en hoop dat ze je leuk genoeg vinden om in je buurt te blijven! One of the best things in my life ever! 

 

Dezelfde namiddag nog reed ik naar Christchurch, het was 22 februari en exact 3 jaar geleden dat een zware aardbeving deze stad tot een spookstad herleidde... De heropbouw verloopt moeizaam door de vele naschokken in het daaropvolgende jaar alsook de financiële middelen om 70% van de gebouwen neer te halen en terug op te bouwen... Geen enkele stad in de wereld raakte me zo hard. Overal zie je nog leegstaande afgesloten of half ingestorte gebouwen. 

 

 

De kantoorruimte van een reisbureau hierboven ligt er nog bij zoals op 22 februari 2011 12u50. Een dikke laag stof bedekt de toetsenborden en computers, dossiers liggen nog op stapels. De mensen die hier werkten ontvluchtte het gebouw en mochten nadien niet meer naar binnen door instortingsgevaar. 185 mensen lieten het leven waarvan meer dan 150 in het gebouw van de Canterbury Television dat door de aarbeving volledig instortte. Aan de plaats waar dit gebeurde staan 185 lege stoelen als symbool voor de slachtoffers. Hier zag ik een moeder en haar dochter in tranen voor de papa en man die ze op die dag verloren... 

 

Nieuw Zeeland raakte me op zoveel vlakken! Ik genoot oneindig van de prachtige kustlijnen, landschappen, meren en gebergten. Voelde een ongelooflijke connectie met mezelf! Had de beste tijd van mijn leven met de prachtige mensen die ik ontmoette, die ik daarna met veel pijn in het hart maar ook met veel dankbaarheid weer moest loslaten (voor even toch). 

Travelling is all about the people you meet & the moments you share together! 

Ik ben een heel gelukkige Nancy nu :-)