Op het Zuidereiland reis ik met de Stray Bus. Een hop-on-hop-off systeem waarbij de chauffeur je onderweg uitleg geeft, zorgt voor je backpackeraccomodatie bij aankomst en onderweg enkele stops doet om te genieten van de natuur, of je inkopen te doen in de supermarkt. Een nieuwe manier van reizen waarbij ik bewust niet gekozen had voor de tegenhanger "Kiwi Experience", waar je in een bus zou stappen nog stinkend naar de alcohol van de 18 tot 22 jarige party-gangers die meer interesse hebben in bier en shots dan in de mooie natuur die Nieuw Zeeland te bieden heeft. Desalniettemin is het toch altijd even spannend, de dag voordat je effectief op zo'n bus stapt... wie zal erin zitten? Zullen er leuke mensen bij zijn? te oud? te jong? te luidruchtig? It all went pretty well. Het overgrote deel van de bus was wel nog -25 jaar, maar er waren een aantal leuke meiden en gasten die ook de kaap van de 30 al gepasseerd zijn (klinkt wel oud hé op deze manier) ;-)
Abel Tasman National Park was de eerste stop (en de regen was ondertussen al helemaal verdwenen). Op mijn check-list van nog nooit gedane dingen stond er zee-kayakken & dat werd dus de planning voor de dag erna! We verbleven in kleine houten units aan de ingang van het Nationale Park. Om te douchen of naar toilet te gaan, moest je naar buiten naar een ander gebouw. Ik voelde me net weer op een Chiro-kamp waarbij ik in mijn pyjama met mijn toiletzak, handdoek en op mijn teenslippers s'ochtends stond aan te schuiven aan de douches. Geweldige duik terug in mijn kist van herrinneringen in the subconscious mind - I love it!
s' Avonds aten we Burgers bij "The Fat Tui", ik denk dat ik nog nooit zo'n lekkere hamburger gegeten heb (terwijl ik zelf onder tafel opgegeten werd door tal van bijtende sandflies...).
Het kayakken was top, een prachtige tocht in de voormiddag die ons bracht naar Anchorage beach voor een pick-nick lunch om daarna te voet terug te keren voor 3,5 uur door het Nationale Park.
De dag erna reden we verder langs de Westkust naar Punaikaki. De kustlijn is hier veel woester dan op het Noordeiland, maar ook hier ongelooflijk prachtig!
In Punaikaki sliepen we in een houten huisje in het regenwoud op 200 meter van het strand. Tine, Evi (twee topgrieten uit België) en ik deelden de kamer met een Fin. Hij zag er wel een beetje raar uit to be honest... Anyway, toen wij na onze heerlijke pasta en fles wijn in ons bed kropen om 23u, ging hij het regenwoud in met een zaklamp op zijn kop (God knows what he was going to do there).
Midden in de nacht werd ik wakker, enerzijds van de horrible mosquitos die mijn voeten volledig getatoeëerd hadden en anderzijds van een zwak licht en geluid in de gang. Ik dacht dat de Fin was thuisgekomen en in zijn bed was gekropen, maar toen ik 's morgens wakker werd, was zijn bed niet beslapen... Holy shit... Evi en ik dachten al dat we hem zouden moesten gaan zoeken ergens in het broes, maar toen Tine naar beneden ging om te douchen, vond zij een lichtelijk geirriteerde Fin in de zetel die zei dat hij er vannacht niet inkon omdat wij de deur op slot gedaan hadden.... Ocharme die gast had de hele nacht in een veel te kleine sofa geslapen terwijl de deur helemaal niet op slot was (er was zelfs geen slot!?), de deur blokkeerde gewoon een beetje... Oeps!
Na de Pancake rocks van Punaikaki reden we naar de Franz Josef Glacier. Er was weinig plaats in het minibusje terug naar de grote bus, dus vonden we een oplossing
Had a great night ladies!
Cool
BeantwoordenVerwijderen